Geen Woorden Meer
Twee meisjes, twee oogpunten. Gevoelens in woorden op papier, maar deze niet durven uiten aan de buitenwereld. Een verhaal over twee totaal verschillende personen, die toch meer met elkaar gemeen lijken te hebben dan gedacht. Een verhaal waar ook geobsedeerde moeders, wel erg opdringerige ex-stiefvaders en het al en al gepest, een belangrijke rol krijgen. Een verhaal over Emma en Maud en waarschijnlijk vele anderen.
Over mij als auteur
Ik was zeventien jaar toen ik aan Geen Woorden Meer begon. Tijdens het schrijfproces was ik omringd door gillende pubers, waar ik me absoluut niet mee identificeerde (achteraf één grote, ontkennende leugen). Hoe dan ook hadden de gedragingen en gedachtes die voortkwamen uit de puberende wezens mij geïnspireerd tot dit boek. Ik heb het geluk gehad nooit zelf te zijn gepest, maar ik had interesse in de psychologie achter dit fenomeen. Wat doet getreiter en gepest met pubers die eigenlijk al onzeker genoeg van zichzelf zijn? Heeft de ‘boosdoener’ ook gevoelens?
Dit boek zet hopelijk aan tot nadenken. Ik hoop dat de lezer gedurende het boek beseft hoeveel woorden met iemand kunnen doen. Mijn schrijfstijl is volgens de uitgever Boekscout 'rechttoe rechtaan, en een tikje eigenwijs, waarbij aan de hand van humor en creativiteit een zeer serieus thema op de lezer wordt ingewerkt.'
